In zijn gedicht ‘Herinnering aan Holland’ schreef de dichter Marsman over de weidse Lage Landen: ‘en in de geweldige ruimte verzonken – de boerderijen verspreid door het land‘. Hij schreef zijn gedicht tijdens een verblijf aan de Middellandse Zee. In het noorden van Groningen is ditzelfde landschap een eeuw later nog altijd beeldbepalend. Sinds enkele jaren woont en werkt Lydia Wierenga (1972) in een van die boerderijen. Haar atelier in de schuur kijkt uit over weilanden. Voor haar huis stroomt het water van het Damsterdiep traag door oneindig laagland.
De landschapslijnen in het achterland zijn overzichtelijk, de strakke dijken scheiden water en land, de windmolens rijzen verticaal de hoogte in, de akkers zijn verdeeld in rechte percelen. In deze minimalistische omgeving springt elke verandering in het landschap meteen in het oog. Vaak lopen deze veranderingen parallel aan de seizoenen en komen ze voort uit het intensieve agrarische gebruik van de landschappelijke ruimte. Hooibalen geseald in lichtgroen plastic liggen in kleurbanen ad hoc opgestapeld op een boerenerf, tractors trekken lijnen over lenteaarde, bergen rijzen op onder helder blauw landbouwplastic. Het zijn die veranderingen die Wierenga ook in haar wijze van kijken betrekt. De minimale toevoegingen en heldere primaire kleuren zien we terug in haar schilderijen.
Auteur: ANKE RODER
Lees het hele artikel in Atelier # 209 | november/december 2020
© Uitgeverij Arti B.V.2024
