Schoonheid, rust en ruimte zijn vaak dichterbij dan we denken. We hoeven simpelweg maar ánders te kijken naar de wereld om ons heen. ‘Je gaat het pas zien als je het doorhebt’, zou Johan Cruijff gezegd hebben, maar wanneer hebben we het door? Vaak pas, wanneer we zelf tot rust zijn gekomen om, zonder verdere afleiding, de omgeving in ons op te nemen. Soms hebben we iemand nodig die ons in foto’s of schilderijen laat zien hoe bijzonder mooi en ontroerend de wereld kan zijn in al haar eenvoud. Zo’n honderd jaar geleden kreeg Willem Bastiaan Tholen het al op jonge leeftijd door.
Geboren in 1860 in Amsterdam groeide hij vanaf zijn vijfde jaar op in Kampen in een gezin met vijf kinderen. Zijn vader, die kunsthandelaar en schilder was, nam hem regelmatig mee op stap in de natuur. Hier observeerde hij de wisselingen van de seizoenen en veranderende weersomstandigheden. Hij leerde kijken naar de wolken, de ochtendnevel, licht en schaduw. Van grote invloed was ook zijn favoriete tekenleraar tijdens zijn middelbare schoolperiode op de Stadsteekenschool in Kampen, Johannes Daniël Belmer (1827-1909). Tholen schreef over hem: ‘Wij hebben aan Belmer de grootste verplichting, zijn naam staat met onze schildersnaam in ’t nauwste verband of liever gezegd onze naam zou er zonder hem niet geweest zijn.’
Auteur: MARIËLLE LASSCHE
Lees het hele artikel in Atelier # 209 | november/december 2020
© Uitgeverij Arti B.V.2024
